Πως περνάει ο καιρός...Άλλη μια χρονιά μας άφησε.Πολλα εκατομύρια στιγμές είναι πια παρελθόν και δεν μας ανήκουν.
Πίσω από σαμπάνιες,φωνές,μονοτονικά φωτάκια και υποκρισίες ευαισθησίας,πέραν δηλαδή από τα όσα υπάρχουν (ή κάναμε να υπάρχουν) στο "πακέτο" που λέγεται γιορτές,αποφασίζω αυτές τις πρώτες ώρες του νέου χρόνου να βυθιστώ σε σκέψεις.
Είναι μια από τις νύχτες που μου δίνεται η ευκαιρία,έστω και κατ'ανάγκη να
περιπλανηθώ στα υπαρξιακά μου ερωτήματα που περιμένουν καρτερικά τούτη την βραδιά.Με περιμένουν 364 μέρες για να μου επιτεθούν απόψε,όπως κάθε χρόνο.
Παλεύουν να βγάλουν από μέσα μου, ένα καινούργιο συμπέρασμα...
Τι έκανα την χρονιά που πέρασε λοιπόν;Ήμουν καλύτερος από την προηγούμενη; Όχι;
Αισθάνομαι κάπως χαμένος.
Μάλλον αυτό σημαίνει ότι ίσως δεν γνωρίζω αρκετά.
Γι'αυτό πρέπει να ακολουθούμε την καρδιά μας.Όπου μας δείχνει αυτή,να πηγαίνουμε.
Όπως είπε και κάποιος,"το μεγαλύτερο έγκλημα που μπορείς να΄κάνεις είναι να εγκληματίσεις εις βάρος της καρδιάς σου."
Είναι αλήθεια.Αν ακολουθήσεις την καρδιά σου,δεν βγαίνεις ποτέ χαμένος.
Απλά πρέπει να απαλλάξουμε την καρδιά μας από την συνήθεια.
Συχνά η καρδιά αγαπά αυτό που έχει συνηθίσει να αγαπά,κι ο χρόνος μπορεί να την διαψεύσει.
Δεν πρέπει λοιπόν να κρίνει η καρδιά μας,αλλά το μυαλό.Το μυαλό σκέφτεται και η καρδιά νιώθει.
Πιστεύω ότι έτσι είναι καλά να πορευόμαστε.
Να κοιτάμε μακριά ή κοντά.Ψηλά ή χαμηλά.Βαθεία ή επιφανειακά.
Αλλά στο τέλος να τα κάνουμε και τα δύο.
(Γαμώτο,μπερδεύομαι ξανά...)
Πως μπορούμε τελικά να τα κάνουμε όλα;Αντιφάσεις παντού.
Προσωπικά πιστεύω ότι είναι ευλογία η αντίφαση γιατί μας επιτρέπει να τα αποδεχτούμε όλα.Και τότε έχουμε μια πληρότητα.
Αντιφάσεις..Ο κόσμος είναι φτιαγμένος απο αυτές.
Γιαυτό και εγώ μετανιώνω παντα για ό,τι κάνω.Έτσι κρατιόμαστε πάντα σε επαφή με τις διαφορετικές πιθανότητες που υπάρχουν στο Σύμπαν.
Δεν πρέπει να αφήνουμε τις αποκτηθείσες αντιλήψεις μας να συσκοτίζουν την παρατήρησή μας του κόσμου.
Πρέπει να έχουμε την δικιά μας Θεωρεία.
Να βλέπουμε τα πράγματα καθαρά.Ούτε με τα παλιά μας γυαλία τα καινούργια πράγματα, αλλά ούτε και με τα καινούργια τα παλιά πράγματα.
Δεν είναι δύσκολο καθόλου αν το καλοσκεφτούμε.
Απλά ας μην σκεφτόμαστε όταν παρατηρούμε.Μπορούμε να το κάνουμε μετά.
Να είμαστε ρευστοί και ακέραιοι σαν το νερό.
Το νερό ρέει συνεχώς,αλλά πάντα επιστρέφει στο νερό.
Ρευστοί και ακέραιοι.Μόνο τότε θα έχουμε ελπίδα.Όποιος δεν ελπίζει,δεν θα βρει ποτέ το ανέλπιστο.Κανείς δεν μπορεί να βρει κάτι που δεν έχει ήδη.
Ο κόσμος αποτελείται από όνειρα και ελπίδα. Αν τα χάσουμε αυτά,χάνουμε τον κόσμο.
Τώρα που γράφω αυτά,κοιτώ για λίγο τον ουρανό...Είμαι σίγουρος πως μου χαμογελούν κάποια αγαπημένα πρόσωπα.
Τους χαμογελώ κι εγώ.
Σκέφτομα,ι ότι αφού μοιράζονται το χαμογελό τους μαζί μου είναι γενναιοδωροι.
Ξαφνικά παύω να φοβάμαι το άγνωστο.Παύω να φοβάμαι τον θάνατο.Έστω και για μία στιγμή,παύω.
Ούτως ή άλλως ο θάνατος δεν υπάρχει στ'αλήθεια για εμάς,διότι δεν ξέρουμε τι είναι,ξέρουμε μόνο τον φόβο του θανάτου.
Αλλά όταν είμαστε γενναίοι και τολμηροί,δεν φοβόμαστε,άρα για μας δεν υπάρχει θάνατος.
Το μόνο που γνωρίζουμε,είναι ότι είμαστε ζωντανοί.Και αφού η ζωή είναι τα πάντα,τότε γνωρίζουμε τα πάντα.Ή έτσι θα έπρεπε.
Αλλιώς δεν είμαστε αρκετά ζωντανοί.
Το νόημα είναι η ίδια η ζωή.
Άλλωστε εμείς είμαστε αυτοί που δίνουμε νόημα στα πάντα.
Καλή σας χρονιά φίλοι μου και να μην ξεχάσετε φέτος να μιλάτε που και που με τους εαυτούς σας.Είναι οι πιο ειλικρινείς συζητήσεις.
Ο καλυτερός μας φίλος,είμαστε εμείς οι ίδιοι.
