Νυχτερινές σκέψεις με φόντο το 2010

Πως περνάει ο καιρός...Άλλη μια χρονιά μας άφησε.Πολλα εκατομύρια στιγμές είναι πια παρελθόν και δεν μας ανήκουν.
Πίσω από σαμπάνιες,φωνές,μονοτονικά φωτάκια και υποκρισίες ευαισθησίας,πέραν δηλαδή από τα όσα υπάρχουν (ή κάναμε να υπάρχουν) στο "πακέτο" που λέγεται γιορτές,αποφασίζω αυτές τις πρώτες ώρες του νέου χρόνου να βυθιστώ σε σκέψεις.
Είναι μια από τις νύχτες που μου δίνεται η ευκαιρία,έστω και κατ'ανάγκη να
περιπλανηθώ στα υπαρξιακά μου ερωτήματα που περιμένουν καρτερικά τούτη την βραδιά.Με περιμένουν 364 μέρες για να μου επιτεθούν απόψε,όπως κάθε χρόνο.
Παλεύουν να βγάλουν από μέσα μου, ένα καινούργιο συμπέρασμα...
Τι έκανα την χρονιά που πέρασε λοιπόν;Ήμουν καλύτερος από την προηγούμενη; Όχι;

Αισθάνομαι κάπως χαμένος.
Μάλλον αυτό σημαίνει ότι ίσως δεν γνωρίζω αρκετά.
Γι'αυτό πρέπει να ακολουθούμε την καρδιά μας.Όπου μας δείχνει αυτή,να πηγαίνουμε.
Όπως είπε και κάποιος,"το μεγαλύτερο έγκλημα που μπορείς να΄κάνεις είναι να εγκληματίσεις εις βάρος της καρδιάς σου."
Είναι αλήθεια.Αν ακολουθήσεις την καρδιά σου,δεν βγαίνεις ποτέ χαμένος.
Απλά πρέπει να απαλλάξουμε την καρδιά μας από την συνήθεια.
Συχνά η καρδιά αγαπά αυτό που έχει συνηθίσει να αγαπά,κι ο χρόνος μπορεί να την διαψεύσει.
Δεν πρέπει λοιπόν να κρίνει η καρδιά μας,αλλά το μυαλό.Το μυαλό σκέφτεται και η καρδιά νιώθει.
Πιστεύω ότι έτσι είναι καλά να πορευόμαστε.
Να κοιτάμε μακριά ή κοντά.Ψηλά ή χαμηλά.Βαθεία ή επιφανειακά.
Αλλά στο τέλος να τα κάνουμε και τα δύο.
(Γαμώτο,μπερδεύομαι ξανά...)
Πως μπορούμε τελικά να τα κάνουμε όλα;Αντιφάσεις παντού.
Προσωπικά πιστεύω ότι είναι ευλογία η αντίφαση γιατί μας επιτρέπει να τα αποδεχτούμε όλα.Και τότε έχουμε μια πληρότητα.
Αντιφάσεις..Ο κόσμος είναι φτιαγμένος απο αυτές.
Γιαυτό και εγώ μετανιώνω παντα για ό,τι κάνω.Έτσι κρατιόμαστε πάντα σε επαφή με τις διαφορετικές πιθανότητες που υπάρχουν στο Σύμπαν.

Δεν πρέπει να αφήνουμε τις αποκτηθείσες αντιλήψεις μας να συσκοτίζουν την παρατήρησή μας του κόσμου.
Πρέπει να έχουμε την δικιά μας Θεωρεία.
Να βλέπουμε τα πράγματα καθαρά.Ούτε με τα παλιά μας γυαλία τα καινούργια πράγματα, αλλά ούτε και με τα καινούργια τα παλιά πράγματα.
Δεν είναι δύσκολο καθόλου αν το καλοσκεφτούμε.
Απλά ας μην σκεφτόμαστε όταν παρατηρούμε.Μπορούμε να το κάνουμε μετά.
Να είμαστε ρευστοί και ακέραιοι σαν το νερό.
Το νερό ρέει συνεχώς,αλλά πάντα επιστρέφει στο νερό.
Ρευστοί και ακέραιοι.Μόνο τότε θα έχουμε ελπίδα.Όποιος δεν ελπίζει,δεν θα βρει ποτέ το ανέλπιστο.Κανείς δεν μπορεί να βρει κάτι που δεν έχει ήδη.
Ο κόσμος αποτελείται από όνειρα και ελπίδα. Αν τα χάσουμε αυτά,χάνουμε τον κόσμο.
Τώρα που γράφω αυτά,κοιτώ για λίγο τον ουρανό...Είμαι σίγουρος πως μου χαμογελούν κάποια αγαπημένα πρόσωπα.
Τους χαμογελώ κι εγώ.
Σκέφτομα,ι ότι αφού μοιράζονται το χαμογελό τους μαζί μου είναι γενναιοδωροι.
Ξαφνικά παύω να φοβάμαι το άγνωστο.Παύω να φοβάμαι τον θάνατο.Έστω και για μία στιγμή,παύω.
Ούτως ή άλλως ο θάνατος δεν υπάρχει στ'αλήθεια για εμάς,διότι δεν ξέρουμε τι είναι,ξέρουμε μόνο τον φόβο του θανάτου.
Αλλά όταν είμαστε γενναίοι και τολμηροί,δεν φοβόμαστε,άρα για μας δεν υπάρχει θάνατος.
Το μόνο που γνωρίζουμε,είναι ότι είμαστε ζωντανοί.Και αφού η ζωή είναι τα πάντα,τότε γνωρίζουμε τα πάντα.Ή έτσι θα έπρεπε.
Αλλιώς δεν είμαστε αρκετά ζωντανοί.
Το νόημα είναι η ίδια η ζωή.
Άλλωστε εμείς είμαστε αυτοί που δίνουμε νόημα στα πάντα.
Καλή σας χρονιά φίλοι μου και να μην ξεχάσετε φέτος να μιλάτε που και που με τους εαυτούς σας.Είναι οι πιο ειλικρινείς συζητήσεις.
Ο καλυτερός μας φίλος,είμαστε εμείς οι ίδιοι.

Ειλικρίνεια και "ειλικρίνεια"

Σκέψου λέει,να είχαμε ένα κόσμο χωρίς ψέματα.

Κανένα,ούτε κατά διάνοια. Ειλικρίνεια σε όλα και όλους.

"Γεια σου φίλε.Σκατά είναι το κούρεμα σου." ή "Το παιδάκι που το βίαζε ο πατέρας του, στις ειδήσεις, ο γιος σας ο Γεωργάκης δεν είναι; Καλά το κατάλαβα."

Εκεί που θέλω να καταλήξω, είναι πως έχω κουραστεί από την ανικανότητα της μάζας να διαχωρίσει το ψέμα από την διακριτικότητα, την αλήθεια από την κακία.

Αηδιάζω όταν ακούω ανθρώπους να έχουν το στυλ "τα λέω όλα χύμα , γιατί είμαι..εγώ."

Μεταξύ μας τώρα...Πόσες φορές έχετε ακούσει αυτή την φράση; Πολλές.Αυτό λέω κι εγώ.

Για τον λόγο τούτο λοιπόν,θα ήθελα να ενημερώσω την απαίδευτη μάζα που σκέφτεται

κατ αυτόν τον τρόπο,πως είναι πολύ μακριά από αυτό που ονομάζεται ηθική ειλικρίνεια.

Και προς Θεού...Μην ακούσω πως τα παραδείγματά μου πιο πάνω, είναι ακραία, γιατί θα γίνω πολύ..."ειλικρινής" μαζί σας.

Ναι,θα γίνω πολύ ειλικρινής και θα πω πως,όλοι οι απόλυτοι υπερασπιστές του "όλα χύμα,ούτε τα προσχήματα", είστε πιο υποκριτές απ'όλους. Δεν έχετε ακολουθήσει ποτέ αυτή την τακτική στον καθρέφτη σας.Όποτε γλείφετε για κάποιον λόγο το λέτε "κίνηση τακτικής" (ξεχνώντας πόσο χύμα τυπάκια είστε ), όπου δεν σας παίρνει το βουλώνετε κλπ.

Αλλά εκεί που σας παίρνει (ή νομίζεται ότι σας παίρνει,ποντάροντας στην δική μας διακριτικότητα γελοίοι) με ευκολία καταστρέφεται τον συναισθηματισμό κάποιου,με ευκολία αμολάτε την χολή σας με το πρόσχημα της στεγνής ειλικρίνειας.

Κάπως έτσι γεννήθηκε και ο αυτοσαρκασμός.Ξέρετε τι είναι αυτοσαρκασμός; Το τελευταίο καταφύγιο των ευαίσθητων όταν η προσωπικότητά τους παραβιάζεται.

Ίσως τελικά ο "αιχμηρότατος" Άμπροουζ Μπηρς είχε δίκιο όταν έγραφε "ειλικρινής είναι ο κωφάλαλος,ο ανεγκέφαλος και ο αναλφάβητος". Ψάξτε πίσω από τις λέξεις και θα καταλάβετε.Όσοι μπορείτε δηλαδή,για να είμαι...ειλικρινής.

Ειλικρινείς υποθήκες

Δεν έχω καρδιά να κάψω.Μόνο την ζωή μου,τα χρόνια και την αγρύπνια μου.
Οι ποιητές μας πήραν στον λαιμό τους ωραιοποιώντας την αγάπη.
Δεν μου χρειάζεται κανένα φεγγάρι και κανένας ήλιος να εγγυηθούν την αγάπη μου για σένα.
Οι υποθήκες μου είναι πολύ πιο σοβαρές.
Είναι τα μάτια μου που βλέπουν μέσα από τα δικά σου.
Είναι τα χέρια μου που αγγίζουν ό,τι ακουμπούν τα δικά σου.
Είναι η ασέβειά μου προς οτιδήποτε δεν σε περιέχει,δεν σε θυμίζει,δεν σε περιγράφει.
Όταν οι μέρες μου θα είναι πλήρεις,θυμίσέ μου να σου πω σε ποιά πληγή σε άφησα να κατοικήσεις...