Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008

Στο κατώφλι του 2009.


Λίγες ώρες απομένουν,μέχρι τον ερχομό του νέου έτους.
Ας αφήσουμε λίγο στην άκρη όμως τα κλισσέ, και τις μαλακίες του στυλ "2009 ευχούλες για μπλα μπλα μπλα".
Μια φορά τον χρόνο μας ανήκει μια στιγμή.Ένα δευτερόλεπτο.
Είναι εκείνη η στιγμή,που αλλάζει ο χρόνος.Που παγώνει χρόνος.Που τα ρολόγια μηδενίζουν και αρχίζουν απ'την αρχή.

Εκείνη την στιμή λοιπόν,κρατήστε την για τον ευατό σας.Μην βιαστείτε να τσιρίξετε ή να ανοίξετε σαμπάνιες.
Αντίθετα,με το που γράψει το ρολόι 00:00,έχετε έτοιμη την ευχή σας και πείτε την.
Η ευχή αυτή θα ειπωθεί έξω από το "ρολόι".
Θα εισακουστεί.Θα πραγματοποιηθεί.

Να είστε όλοι καλά,με υγεία και ευτυχία!
Εύχομαι ένα δημιουργικό 2009!

Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2008

Άτιτλο.


Δεν ήξερα καν τι με οδήγησε εκεί.
Ήταν ένα μαζαζί,εκτός σχεδίου.Αλλού συχνάζω τις Δευτέρες.
Για κάποιο παράξενο λόγο,σήμερα μου καρφώθηκε να πάω αλλού.
Μπήκα μέσα.
Ο υπεύθυνος μου υπέδειξε 1-2 ελέυθερα τραπέζια,αλλά και πάλι κάτι με έσπρωχνε να προχωρήσω στο βάθος του χώρου.
Και τότε την είδα.
Χαρούμενη,στην αγκαλιά κάποιου άλλου.

Κάποια στιγμή,χαμογελόντας,γύρισε,και οι ματιές μας συναντήθηκαν.
Ένιωσα ανάμεικτα συναισθήμα.Επικράτησαν η αγάπη και ο πόνος.

Χαμογελούσε ακόμη.
Όχι για μένα,προφανώς.Αλλά χαμογελούσε.Και τότε μου ήρθε στο μυαλό,ένα τετράστιχο από ένα ποίημα που είχα γράψει κάποτε για κείνη:
"Χαμογελάς,
και τότε φευγαλέα καταλαβαίνω
πόσο χαίρομαι να σε διεκδικώ
κι ας μην σε κερδίσω."

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008

Η ισότητα ως αδικία.


"Ίσα δικαιώματα για όλους.Αυτή είναι η πιο θαυμαστή αδικία.Γιατί από το καθεστώς αυτό,υποφέρει ο ανώτερος άνθρωπος.",είχε γράψει κάποτε ο αείμνηστος Friedrich Nietzsche.

Μεγάλη αλήθεια.
Ξέρετε αγαπητοί,παλαιότερα,όταν δεν υπήρχαν ακόμη ανθρώπινα δικαιώματα,τα διέθετε ο ανώτερος.Αυτό ήταν "απάνθρωπο".
Αργότερα,εγκαθιδρύθηκε η ισότητα,καταργώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα του ανώτερου.
Εξ'ου και η τραγικότητα των ημερών μας.
Πολλοί θα σκεφτούν: "όλοι άνθρωποι είμαστε όμως."
Ε λοιπόν όχι.Αυτό δεν είναι δικαιολογία.
Είναι αναίδεια.

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

Η πνευματική Ελίτ και οι πνευματικοί πληβείοι.


Κάθε τι μέγα,κολοσσιαίο,αγαθό και επαναστατικό,εύκολα μπορεί να ιδωθεί σαν απάνθρωπο,αρνητικό και επικίνδυνο από τις μάζες των αδύναμων.
Διότι οι αδύναμοι,επιζητούν αποχαύνωση.Και την έχουν.
Τους την υπόσχονται οι καιροί που έρχονται.
Είναι σαν την πόρτα ενός σφαγείου σε μια ταινία θρίλερ.Εννιά αποχαυνωμένοι κι ένας πολεμιστής την διασχίζουν.
Να δούμε λοιπόν ανόητοι,ποιός θα επιβιώσει στην απότομη αποκάλυψη της πραγματικότητας.
Εμείς,η ελίτ,τα παιδιά της θύελλας και της καταιγίδας,προσμονούμε...

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Μελαγχολία.


Υπάρχουν στιγμές που η μελαγχολία,γίνεται αφόρητα έντονη.
Μακάριοι όσοι λένε πως ο χρόνος είναι γιατρός.
Η μελαγχολία προκαλεί μια απροσδιόριστη αναμονή.
Η αναμονή προκαλεί με την σειρά της,μια αγωνία που κάνει τα λεπτά να φαίνονται αιώνες.
Αλίμονο.Πόσους αιώνες έχει αυτός ο χρόνος;

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

Μεταμέλεια - Friedrich Nietzsche


Ποτέ κανείς δεν να μην μετανιώνει,αλλά να λέει στον εαυτό του:
"Αυτό θα σήμαινε ότι προσθέτω στην πρώτη βλακεία,μια δεύτερη."
Αν έχει προξενήσει ζημιά,ας σκεφτεί πως θα κάνει κάτι καλό.
'Αλλωστε,όταν τιμωρείται κανείς για τις πράξεις του,ας αντέξει την τιμωρία για τις πράξεις του
έχοντας την αίσθηση πως με αυτό κάνει κάτι καλό: Αποθαρρύνει τους άλλους ώστε να μην κάνουν την ίδια κουταμάρα.
Κάθε τιμωρημένος κακοποιός,μπορεί να αισθάνεται ως ευεργέτης της ανθρωπότητας.

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

Προδοτικό ξημέρωμα.


"Δεν είναι τυχαίο
που κάθε καινούργια μέρα
ξημερώνει με το λάλημα του πετεινού
που μαρτυράει από παλιά
μια προδοσία."

---------------------

Bertolt Brecht

H τιμωρία.


Η δική μας τιμωρία,αγαπητοί,όπως και όλων τον ποιητών άλλωστε,είναι ότι ως εκ της αποστολής μας δεν μπορούμε παρά να έχουμε ένα κοινο,ενώ εμείς ζητάμε δίδυμες ψυχές.

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008

Για τους μεγάλους εραστές.



Οι μεγάλοι εραστές,είναι καταδικασμένοι να δυστυχίσουν.
Γι'αυτούς, ο έρωτας είναι κάτι μεγάλο και ως εκ τούτου απαιτούν από την αγαπημένη τους την ίδια ένταση σκέψεων και συναισθημάτων που νιώθουν οι ίδιοι για κείνη.
Διαφορετικά,αισθάνονται προδομένοι.
Ως αντικτύπο έχει φυσικά και την μη παραίτηση τους από τον έρωτά τους.
Κανείς δεν παραιτείται από ό,τι γνωρίζει.Παραιτείται μόνο απ'όσα αγνοεί.
Και οι μεγάλοι εραστές,γνωρίζουν.Γνωρίζουν πολλά.

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

Υποφέροντας...


Υποφέροντας μπορούμε να μάθουμε πολλά.
Το κακό είναι ότι,έχοντας υποφέρει τόσο πολύ,χάσαμε την δύναμη να αξιοποιήσουμε τα όσα μάθαμε.
Και το να γνωρίζεις απλώς,είναι κάτι λιγότερο και από το μηδέν.
Το πιο θαυμαστό πάντως,είναι πως όταν υποφέρουμε,πιστεύουμε ότι εκείθεν του κύκλου υπάρχει η ευτυχία.
Όταν όμως δεν υποφέρουμε,ξέρουμε πως ετούτη η ευτυχία, δεν υπάρχει.
Και τότε υποφέρουμε,γιατί υποφέρουμε που δεν υποφέρουμε.
Ξέρω,ξέρω...
Ακούγεται κάπως απαισίοδοξο.
Το αντίθετο όμως. Δείχνει,ότι αρχίζουμε και συνειδητοποιούμε.
Και όταν συνειδητοποιούμε ξεπερνάμε και πάμε μπροστά.
Ενίοτε δε,θριαμβεύουμε.

Σκέψη περί αδυναμίας


To να γελάς υπερβολικά είναι αδυναμία,όπως ακριβώς και το κλάμα.
Ύστερα νιώθεις διαλυμένος.
Γενικά,σημείο αδυναμίας είναι ότιδηποτε μας αφαιρεί μέρος της συνείδησης.
Καταλήγουμε λοιπόν,ότι η ύψιστη αδυναμία είναι ο θάνατος.

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2008

Καλωσόρισμα,δια στόματος Edgar Allan Poe.


Τώρα που η υποκουλτούρα μας κυκλώνει ασφυκτικά και κάθε είδος διανόησης χλευάζεται από τα πρόβατα,εχμ,τους ανθρώπους ήθελα να πω,κάποιοι από εμάς συνεχίζουν να αντιστέκονται.
Να σας καλωσορίσω με μια -επίκαιρη όσο ποτέ- φράση του αείμνηστου Edgar Allan Poe:

"Πραγματικά η κόλαση δεν θα μπορούσε να βρει χειρότερο μαρτύριο,από το να κατηγορείται κάποιος για αδυναμία,την στιγμή που είναι ασυνήθιστα δυνατός"